De Parrotia persica, ook wel Perzisch ijzerhout, werd vroeger veel gebruikt in parkontwerpen in Engelse landschapsstijl door Leonard Springer en David Zocher. Een zeer mooi en groot exemplaar staat in het Amsterdamse Oosterpark. Waarschijnlijk een van de oudsten van Nederland. De Parrotia kan maximaal 10-11 meter hoog en breed worden, met een grillige, brede, platte kroon.

De Parrotia is een vroege voorjaarsbloeier met bolvormige rode bloemen. Omgekeerd eirond blad, diepgroen, glanzend, loopt rood-gerand uit. De grootste sierwaarde van de Parrotia is zijn herfstverkleuring en de afschilferende bast. De herfstverkleuring begint al heel vroeg en verloopt van het lichtgeel naar oranje, scharlakenrood tot diep rood bruin. De bast lijkt enigszins op die van de Plataan en schilfert in ongelijke platen af, waarna de lichte groengrijze bast zichtbaar wordt. Naarmate de boom ouder wordt, oogt de schors nog karakteristieker.

De Parrotia persica is vrij van ziektes, groeit op alle gronden, houdt van vochtige gronden. Windvast. De smalle cultivars kunnen toegepast worden in verharding. Gebruik als tuin- park en laanboom